Sinds 2010 noem ik me geen journalist meer.
Nou had ik sowieso al moeite met die titel, want het behalen van het diploma was voor mij geen
bewijs dat ik het vak versta.
Tijdens mijn reis naar Suriname in 2010 besefte ik dat ik niet op zoek was
naar nieuws maar naar verhalen van Surinaame mensen.
En dan met name verhalen van ouderen,
want zij hebben zo veel te vertellen.
Suriname stond aan de vooravond van de verkiezingen waarbij Desi Bouterse de
macht weer in handen zou krijgen.
Er werd gefluisterd en geschreeuwd, gekonkeld en gecommuniceerd,
alles was waar en toch ook een leugen.
En ik was erbij maar het deed me weinig. Wat was ik dan voor journalist?
Al wat ik wilde was hóren van de mensen hoe de diaspora, de slavernij, de kolonisatie
en de verzelfstandiging van hun volk invloed op hun leven hadden uitgeoefend.
Ik was niet op zoek naar nieuws, ik zocht ouds!
Daarom noem ik me sinds 2010 'verslaggever'.
Ik versla wat anderen mij vertellen. Niets meer en niets minder.
Daar ben ik goed in, daar ligt mijn hart.
Kijk naar de filmpjes, luister naar de radioreportages en lees de redactionele stukken,
dan zult u het begrijpen.
Zoals ik het ook eindelijk doorhad.
2010
2009
2008
Trends - Crocs
Trends - Crocs is een van mijn afstudeerfilms voor de School voor de Journalistiek.
Met deze film wil ik een nieuwe vorm van journalistiek introduceren: One minute journalism.
One minute journalism is een televisiejournalistiek die kan worden gebruikt op druk bezochte
plaatsen waar mensen moeten wachten, zoals bijvoorbeeld een station of luchthaven.
De film laat in snel gesneden beelden het laatste nieuws zien, zonder spraak.
De film vertelt het verhaal.
In de serie Trends is Crocs het eerste deel.
Trends laat veranderde gewoontes zien die tijdelijk een hype zijn,
zoals het dragen van plastic schoenen.
Trends is een tijdcapsule met verhalen waarover je je later zult verbazen.
Zoals je je verbaast over moderages, kapsels, het intensieve gebruik van media-telefoons, enz.
2007
2006
2005
2004
2003
2002